Od kilku dni spędzam z nią każdą wolną chwilę. I jestem towarzystwem Haliny Poświatowskiej – onirycznej postaci literatury polskiej – zauroczony. Teraz jest mi bliska jak nigdy wcześniej. Wszystko to dzięki lekturze książki Marioli Pryzwan „Haśka. Poświatowska we wspomnieniach i listach”.
Czytaj dalej
Świat z bogactwem wszystkich barw. Ostro zarysowane bliskie i odległe plany. Poruszające się osoby i przedmioty wychwytywane w ułamku sekundy. Skanowanie rzeczywistości stałe i automatyczne. Aż do zamknięcia powiek. Po otwarciu znów otoczenie do dyspozycji. Widzimy. Przecież to się należy.
Czytaj dalej
Kołaczą nam w głowach tytuły, może pojedyncze cytaty. Umieszczamy postać mniej lub bardziej udanie w epoce literackiej. Temu wszystkiemu towarzyszą często wspomnienia z lekcji polskiego, kiedy to z wnętrza naszych umysłowych trzewi z mozołem wydobywaliśmy karłowatą odpowiedź na sakramentalne pytanie: „co chciał autor przez to powiedzieć”. Dzisiaj uważamy, że w zabieganym świecie te strzępy wiadomości […]
Czytaj dalej
Wielkie przestrzenie prowincji, wolno płynący czas, wydarzenia minione. I nostalgia. Bo dostaliśmy „jedynie wiórek, strużynę wieczności”. Tak, Andrzej Stasiuk pisze od początku o tym samym, drąży ten sam zasadniczy motyw. Właśnie dlatego z niecierpliwością czekam na każdą jego książkę. Czy na ‚Wschód” też było warto ?
Czytaj dalej
